Οι γονείς έχουν πολλές ιδέες για το τι ελπίζουν και ονειρεύονται για το μέλλον των παιδιών τους. Αλλά περισσότερο από κάθε υλικό στόχο, οι παιδοψυχολόγοι θέλουν τα παιδιά τους μεγαλώνοντας να είναι ευγενικά, να ξέρουν πώς να επιλύουν τις συγκρούσεις με υγιείς τρόπους και να ξέρουν ότι, πάνω απ’ όλα, είναι αρκετά όπως είναι.
Να μάθουν να ζητούν ή να δέχονται βοήθεια
Η Lauren Quetsch, Ph.D., επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας λέει ότι ελπίζει τα τέσσερα παιδιά της να αναπτύξουν «την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων – και να κατανοήσουν ότι είναι εντάξει να ζητάς βοήθεια από άλλους ανθρώπους».
Μια αυτοχαρακτηρισμένη οπαδός που τείνει να κάνει πράγματα ανεξάρτητα, η Quetsch, λέει ότι έμαθε με τον καιρό να βλέπει την αξία στο να ζητάει και να δέχεται βοήθεια από άλλους όταν την χρειάζεται.
«Ελπίζω τα παιδιά μου να έχουν την ευελιξία να συνειδητοποιήσουν, “Ναι, μπορώ να επιμείνω, και έχω την ικανότητα να το κάνω”, αλλά και να αναγνωρίζω τα όριά μου και πότε χρειάζομαι βοήθεια».
Αυτό μπορεί να σημαίνει τη λήψη βοήθειας για πρακτικά ζητήματα, όπως η εκτέλεση σχολικών εργασιών ή πιο περίπλοκες συναισθηματικές προκλήσεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την καθοδήγηση ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας. Για την Quetsch έχει να κάνει με την ικανότητα να «αναγνωρίζουμε την ικανότητά μας και στα δύο άκρα: Είμαι σε θέση να κάνω δύσκολα πράγματα και θα επιμείνω σε αυτά τα δύσκολα πράγματα – αλλά και στο κατά πόσο μπορώ (και αν χρειάζεται) να το κάνω μόνος», εξηγεί.
Να έχουν εμπιστοσύνη στην ικανότητά τους να χειρίζονται τη ζωή
«Στη γονεϊκή μου ζωή και επίσης στην επαγγελματική μου, σκέφτομαι πολύ αυτό που οι ερευνητές ονόμασαν αποτελεσματικότητα αντιμετώπισης, ή αυτό που ονομάζω ανεπίσημα χειρισμό», λέει η Kathryn Hecht, Ph.D., οικογενειακή θεραπεύτρια και παιδοψυχολόγος.
Αυτή η έννοια αναφέρεται στην «πεποίθησή μας στην ικανότητά μας να ανταπεξέλθουμε σε ό,τι μας ρίχνει η ζωή – τόσο το καλό όσο και το κακό», εξηγεί. Και ενώ ακούγεται πολύ σαν ανθεκτικότητα, η αποτελεσματικότητα αντιμετώπισης έχει να κάνει περισσότερο με το να πιστεύεις ότι, ό,τι κι αν συμβεί, θα είσαι σε θέση να χειριστείς τις προκλήσεις της ζωής και λιγότερο να έχεις την πραγματική ικανότητα να το κάνεις.
Διαθέτοντας αυτό το επίπεδο ικανότητας χειρισμού «θα ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα, όταν συμβαίνει μια πραγματική μεγάλη οπισθοδρόμηση, να παραγκωνίζεστε εντελώς από αυτό», λέει. Και είναι ένα «αρκετά απαραίτητο δομικό στοιχείο τόσο για αυτοπεποίθηση όσο και για γενναιότητα», συνεχίζει, γιατί μας βοηθά να αναγνωρίσουμε ότι μπορούμε να κάνουμε δύσκολα πράγματα, παρόλο που μπορεί να μας κάνουν να νιώθουμε άβολα ή να μας προκαλούν ανησυχία.
Βοηθά τους ασθενείς της και τη 2χρονη κόρη της να οικοδομήσουν αυτές τις δεξιότητες, καθοδηγώντας τους να λύσουν μόνοι τους αναποδιές και απογοητεύσεις, με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία. «Δίνοντας στα παιδιά την ευκαιρία να καταλάβουν και να εξασκήσουν εργαλεία αντιμετώπισης θα τα αφήσει να βγουν από την άλλη πλευρά και να πιστέψουν στη δική τους εμπιστοσύνη σε αυτή την ικανότητα», εξηγεί.
Ίσως αντισταθούν στον σχολικό νταή, να προκαλέσουν τον εαυτό τους να παρακολουθήσει ένα πιο προχωρημένο μάθημα ή να ακολουθήσει μια ονειρεμένη δουλειά, παρόλο που μπορεί να μην τα καταφέρουν. Υπάρχει πάντα μια πιθανότητα η ανάληψη αυτών των κινδύνων να μην έχει αποτέλεσμα, αλλά αν έχετε ισχυρή αποτελεσματικότητα αντιμετώπισης, η Hecht επισημαίνει, «θα κάνετε οτιδήποτε σας ενδιαφέρει. Και στο τέλος της ημέρας, θα μπορείτε να νιώσετε καλά με αυτό».