Όταν το παιδί μας περνάει μια δύσκολη στιγμή, η πρώτη μας αντίδραση είναι συνήθως να βρούμε λύσεις. Να του πούμε τι να κάνει, να του δώσουμε συμβουλές, να το παρηγορήσουμε μέχρι να σταματήσει να κλαίει. Οι προθέσεις μας είναι καλές – θέλουμε να το προστατέψουμε και να το κάνουμε να νιώσει καλύτερα. Όμως, μερικές φορές, αυτό που το παιδί χρειάζεται περισσότερο δεν είναι μια λύση, αλλά κατανόηση, ενσυναίσθηση.Μπορεί να έχασε έναν αγώνα, να μάλωσε με τον φίλο του ή να απογοητεύτηκε από έναν βαθμό. Εκεί, το «Μην ανησυχείς, θα τα πας καλύτερα την επόμενη φορά» δεν βοηθά όσο ένα «Καταλαβαίνω πόσο στενοχωρήθηκες».Διαγωνίσματα, δραστηριότητες, καθημερινές απαιτήσεις. Η φράση «Δεν είναι τίποτα» μπορεί να το κάνει να νιώσει ότι δεν το παίρνουμε στα σοβαρά. Αντίθετα, το «Ακούγεται δύσκολο, καταλαβαίνω γιατί νιώθεις έτσι» δείχνει κατανόηση.Μια παρατήρηση στο σχολείο, μια σύγκριση με άλλα παιδιά ή μια στιγμή που αισθάνθηκε ότι δεν το άκουσαν. Η ενσυναίσθηση επιβεβαιώνει το βίωμά του: «Νιώθεις ότι δεν σε άκουσαν, ε; Αυτό σίγουρα σε στενοχώρησε».Πρώτη μέρα στο σχολείο, μια επίσκεψη στον γιατρό, μια αλλαγή στη ρουτίνα. Η ενσυναίσθηση δεν εξαφανίζει τον φόβο, αλλά του δείχνει ότι δεν είναι μόνο του: «Είναι φυσιολογικό να φοβάσαι, είμαι εδώ μαζί σου».Τα παιδιά κουράζονται, όπως κι εμείς. Μπορεί να κάνουν πρόβες για μια γιορτή ή να μελετούν ώρες. Ένα «Σε είδα πόσο προσπάθησες» αξίζει περισσότερο από ένα «Έπρεπε να πάρεις καλύτερο βαθμό».
