Πόσες φορές έχεις δει το παιδί σου να σταματάει να τρώει και έχεις πιάσει τον εαυτό σου να λέει τη φράση που άκουγες κι εσύ μικρός; Εκείνο το γνώριμο: “Φάε όλο το φαγητό σου.” Για πολλούς από εμάς, ήταν κανόνας στο τραπέζι. Δεν σηκωνόμασταν αν δεν είχαν εξαφανιστεί και τα τελευταία ψίχουλα. Σήμερα όμως ξέρουμε περισσότερα. Γνωρίζουμε ότι αυτή η προσέγγιση μπορεί να μπερδέψει τη φυσική ικανότητα ενός παιδιού να αναγνωρίζει πότε πεινάει και πότε όχι. Γιατί, τελικά, στόχος δεν είναι να καθαριστεί το πιάτο, αλλά να μάθει το παιδί να ακούει το σώμα του και να τρώει με βάση τις δικές του ανάγκες.
Αν δεν πεινάει, γιατί να συνεχίσει;
Η όρεξη δεν είναι πάντα ίδια – και αυτό είναι ΟΚ
Κι όμως, δεν χρειάζεται να πετάξεις το φαγητό
Το ζητούμενο δεν είναι να “καθαρίζει το πιάτο”
Το “φάε όλο το φαγητό σου” είναι μια φράση που έρχεται από άλλες εποχές — τότε που η αφθονία δεν ήταν δεδομένη και η σπατάλη ήταν αδιανόητη. Σήμερα, το θέμα δεν είναι αν θα μείνει λίγο ρύζι ή αν οι μπουκιές ήταν ακριβώς όσες είχαμε υπολογίσει. Αυτό που έχει σημασία είναι να μεγαλώσουμε παιδιά που έχουν υγιή σχέση με το φαγητό, που μπορούν να πουν “χόρτασα” χωρίς να νιώθουν ενοχές ή πίεση.
Αντί να επιμένεις να αδειάσει το πιάτο, άνοιξε συζήτηση: “Πεινάς ακόμα;”, “Πώς νιώθεις μετά από μερικές μπουκιές;”, “Θες να σταματήσεις;”. Τέτοιες κουβέντες τους δίνουν εργαλεία να ακούνε το σώμα τους και να τρέφονται με σεβασμό — όχι μόνο προς το φαγητό, αλλά και προς τον εαυτό τους.
