Σε μια εποχή που οι ρόλοι αλλάζουν και η ισότητα αναζητά τη θέση της σε κάθε πτυχή της ζωής, η αγαπημένη ηθοποιός Θάλεια Ματίκα μοιράζεται με ειλικρίνεια την προσωπική της εμπειρία και το πώς βλέπει το θέμα των δουλειών του σπιτιού.
Με αφορμή παλαιότερη δήλωσή της που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, ξεκαθαρίζει ότι οι ευθύνες ενός σπιτιού δεν βαραίνουν αποκλειστικά τη γυναίκα, αλλά είναι υπόθεση όλων όσοι ζουν κάτω από την ίδια στέγη. Από την παράδοση της δυναμικής μητέρας της μέχρι τη σημερινή πραγματικότητα, η Θάλεια, μητέρα και η ίδια δύο παιδιών και σύζυγος του Τάσου Ιορδανίδη, μάς θυμίζει πόσο σημαντικό είναι να μοιραζόμαστε την καθημερινότητα και να σπάμε στερεότυπα, κάνοντας χώρο για σεβασμό, κατανόηση και αλληλοϋποστήριξη στην οικογένεια.
«Με είχαν ρωτήσει αν κάνω δουλειές του σπιτιού, ως πρώτη ερώτηση, όταν είχα πάει καλεσμένη σε μια εκπομπή. Τρομερό. Εγώ ουσιαστικά ήθελα να μιλήσω για την ενδυνάμωση της γυναίκας αλλά παρεξηγήθηκε από πολλούς αυτή η απάντηση που έδωσα. Αυτό που θέλω να διευκρινίσω, αν και βέβαια οι γενιές αλλάζουν ευτυχώς και τα παιδιά των παιδιών μας θα είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα, είναι ότι η μητέρα μου ήταν μάχιμη δικηγόρος με δικό της γραφείο και οι φίλες της ήταν δικηγόροι, συμβολαιογράφοι και τα λοιπά» τονίζει η Θάλεια Ματίκα στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά» με την Αθηναΐς Νέγκα στο Action 24.
«Μεγάλωσα, λοιπόν, με την εικόνα γυναικών με δύσκολη εργασία και απαιτητική, για γυναίκες, οι οποίες με το που γυρνούσαν στο σπίτι γίνονταν χίλια κομμάτια για να μαγειρέψουν, να σκουπίσουν, να σφουγγαρίσουν. Το Σάββατο, ας πούμε, θυμάμαι γενική καθαριότητα στο σπίτι μας. Οπότε πάντα αισθανόμουν ότι αυτοί οι ρόλοι δεν ανήκουν στην γυναίκα αποκλειστικά αλλά ανήκουν στους ανθρώπους που συμβιώνουν σε έναν χώρο» συμπληρώνει η ηθοποιός.
«Και αν οι άνθρωποι που συμβιώνουν σε έναν χώρο, είτε έχουν απαιτητικές εργασίες είτε όχι, έχουν την μικρή πολυτέλεια να μπορούν να χρησιμοποιήσουν ανθρώπους εξιδεικευμένους, μια βοήθεια τέλος πάντων σε αυτό το κομμάτι, είναι χαρά όλων να το κάνουν. Απλώς δεν μ’ αρέσει να το συγκεκριμενοποιούμε στη γυναίκα αυτό, ότι δηλαδή της ανήκει».