Η Lia Miller μαμά και δημοσιογράφος περιγράφει σε άρθρο της στο parents.com τα όρια μεταξύ φιλικής γονεϊκότητας και φιλίας με τα παιδιά της:
Ο Thompson ισχυρίζεται ότι το να είσαι φίλος θολώνει τα όρια και μπερδεύει τις προσδοκίες μέσα στη σχέση. «Τα παιδιά πρέπει να βλέπουν τους γονείς τους ως αυθεντίες, κάτι που μεταφράζεται στην ικανότητά τους ως ενήλικες να αναγνωρίζουν και να ανταποκρίνονται σε στοιχεία εξουσίας», λέει. Ωστόσο, ο Thompson επισημαίνει ότι αυτό δεν σημαίνει ότι τα παιδιά βλέπουν μια φιγούρα εξουσίας στους γονείς τους μόνο αν δεν είναι «φίλοι». «Τα παιδιά μπορούν να δουν τους γονείς τους ως κάποιον που μπορούν να μοιραστούν τις προσωπικές τους σκέψεις, συναισθήματα, φόβους κ.λπ., χωρίς όρια και με έναν ασφαλή και περιποιητικό τρόπο», συμπληρώνει ο Thompson.
Πότε να μεταβείτε στη φιλία
Ο Thompson λέει ότι καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται νέοι ενήλικες, οι γονείς μπορούν να στρέφουν το γονικό ρόλο τους προς μια νέα κατεύθυνση, ανοίγοντας την πόρτα σε λιγότερες γονεϊκές και περισσότερες φιλικές ευκαιρίες. «Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, η ανάγκη για καθοδήγηση μειώνεται, γεγονός που επιτρέπει στη σχέση γονέα-παιδιού να γίνει περισσότερο φιλία», λέει.
«Παρατηρήστε όταν φτάσετε στο σημείο όπου μπορείτε να είστε πλήρως διαφανείς και ανοιχτοί και μπορείτε να μιλήσετε για πτυχές της ζωής σας που διαφορετικά θα θεωρούνταν δουλειά “μεγάλων ανθρώπων””, ότι το παιδί σας καταλαβαίνει τι λέτε με τον τρόπο που το εννοείτε τότε έχετε μπει στο στάδιο όπου τα παιδιά σας μπορούν να γίνουν φίλοι μαζί σας».
Συμπερασματικά
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού των γονέων, βάζετε τα θεμέλια ως γονιός για αυτό που θα γίνει φιλία στη συνέχεια με τα ενήλικα παιδιά σας. Στην πορεία, είναι σημαντικό να παραμείνετε γονιός και να εκμεταλλεύεστε τις ευκαιρίες που προκύπτουν για φιλικότητα ανάλογα με την ηλικία και τις περιστάσεις.