Ο Michael Mannino, Ph.D., διδάσκει ηθική στην Τεχνητή Νοημοσύνη στο Miami Dade College και είναι ο επικεφαλής επιστημονικός υπεύθυνος του Flow Research Collective, που ιδρύθηκε από τον Steven Kotler, σε ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο Psychology Today διαβάζουμε και μοιραζόμαστε μαζί σας:
Μετα-δημιουργικότητα: Η μετα-δημιουργικότητα είναι η ικανότητα συν-δημιουργίας με την Τεχνητή Νοημοσύνη, συνδυάζοντας την ανθρώπινη διαίσθηση με την παραγωγή μηχανών. Βασίζεται στην αλληλεπίδραση μεταξύ του δικτύου προεπιλεγμένης λειτουργίας (φαντασία) και του δικτύου εκτελεστικού ελέγχου (αξιολόγηση). Αντί να βλέπουν την Τεχνητή Νοημοσύνη ως συντόμευση, οι μαθητές μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν ως έναν αποκλίνοντα τρόπο σκέψης — δημιουργώντας δυνατότητες και στη συνέχεια βελτιώνοντάς τες με κρίση. Αυτή είναι η νέα δημιουργική παιδεία: όχι μόνο δημιουργώντας, αλλά και κατευθύνοντας τη δημιουργικότητα με πρόθεση.
Συνεργασία και κοινότητα (διαπροσωπική νοημοσύνη): Τα ασύγχρονα εργαλεία Τεχνητής Νοημοσύνης δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το ακατάστατο, συναισθηματικά πλούσιο έργο της πραγματικής συνεργασίας. Ο διαπροσωπικός συγχρονισμός — κοινή προσοχή, μη λεκτική αντανάκλαση και φιλοκοινωνική ανατροφοδότηση — ενεργοποιεί κυκλώματα εμπιστοσύνης, ενσυναίσθησης και συλλογικής επίλυσης προβλημάτων. Οι μαθητές που επικοινωνούν με σαφήνεια και επιλύουν την ένταση θα ευδοκιμήσουν σε υβριδικές ομάδες ανθρώπου-ΤΝ.
Ένα Νευρο-Διάλειμμα
Τα εργαλεία Τεχνητής Νοημοσύνης μπορούν να ενεργοποιήσουν συστήματα ντοπαμίνης με γρήγορες, εύκολες νίκες. Αλλά η βαθιά μάθηση απαιτεί αγώνα. Ο ιππόκαμπος εδραιώνει τη γνώση μέσω της προσπάθειας, όχι μέσω άμεσων απαντήσεων. Ένας νευρωνικός δείκτης, η αρνητικότητα που σχετίζεται με σφάλματα (ERN), κορυφώνεται μέσα σε 100 χιλιοστά του δευτερολέπτου μετά από ένα λάθος και προβλέπει μακροπρόθεσμη επιτυχία. Όσο ισχυρότερο είναι το ERN ενός ατόμου, τόσο πιο πιθανό είναι να αυτοπαρακολουθεί, να ρυθμίζει τα συναισθήματά του, να ανακάμπτει από τις αποτυχίες και να επιτυγχάνει μακροπρόθεσμη ακαδημαϊκή επιτυχία. Στην πραγματικότητα, η ισχύς των ERN είναι ένας από τους καλύτερους προγνωστικούς παράγοντες για το ποιος μαθαίνει καλά στο σχολείο, επειδή τα λάθη ενεργοποιούν κυκλώματα διόρθωσης σφαλμάτων στον εγκέφαλο. Αλλά αν η Τεχνητή Νοημοσύνη εξομαλύνει πάντα τα λάθη ή τα αποτρέπει εντελώς, κινδυνεύουμε να παρακάμψουμε τους ίδιους τους νευροαναδραστικούς βρόχους που κάνουν τη μάθηση να κολλάει. Πρέπει να χρησιμοποιούμε την Τεχνητή Νοημοσύνη με τρόπους που διατηρούν τον αγώνα και τον προβληματισμό που οδηγούν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Δεν θέλουμε να βραχυκυκλώσουμε την προσπάθεια – θέλουμε να την υποστηρίζουμε.
Να θυμάστε
Στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης, η μέγιστη απόδοση –η μελέτη του πώς διατηρούμε την εστίαση, τη δημιουργικότητα και την ανθεκτικότητα υπό πίεση– δεν είχε ποτέ μεγαλύτερη σημασία. Η πρόκληση που έχουμε μπροστά μας δεν είναι η πρόσβαση στη γνώση. είναι η διαχείριση της προσοχής, της ενέργειας και της συναισθηματικής κατάστασης σε ένα περιβάλλον συνεχούς διέγερσης. Η μέγιστη απόδοση δεν αφορά τη συνεχή απόδοση. αφορά τη ρύθμιση του στρες, την αποτελεσματική ανάρρωση και την πρόσβαση στη ροή όπου ο εγκέφαλος λειτουργεί στο έπακρο. Όπως είπε ο William James, «το σπουδαίο πράγμα στην εκπαίδευση είναι να κάνεις το νευρικό σου σύστημα σύμμαχό σου αντί για εχθρό σου». Όταν τα παιδιά μπορούν να το κάνουν αυτό, η μάθηση –και η ζωή– γίνονται απείρως πιο ευχάριστες.
Πηγή
Διαβάστε ακόμαΠώς να βοηθήσετε το παιδί σας να αναπτύξει κριτική σκέψη – Childit