Η σύγχρονη μητρότητα μπορεί ίσως να δείχνει τέλεια στα social media, αλλά κάτω από το φίλτρο, η μοναξιά που οι μαμάδες αισθάνονται ολοένα και αυξάνεται.
Μια νέα έρευνα μάλιστα από μια κοινωνική πλατφόρμα που συνδέει γυναίκες όλων των ηλικιών καθώς και μαμάδες, δίνει αποθαρρυντικούς αριθμούς σε αυτό που πολλές γυναίκες της γενιάς των Millennials και της Gen Z νιώθουν: η μητρότητα συχνά μοιάζει με ένα μονοπρόσωπο έργο, ειδικά αν δεν έχουμε κάποιο κοντινό κύκλο στήριξης ή δεν ζούμε κοντά στην οικογένεια μας.
Διαβάστε επίσης: Dry begging: Τι είναι και πώς καταστρέφει τις σχέσεις;
Ποια τα ευρήματα της έρευνας για το πως νιώθουν οι μαμάδες;
Σύμφωνα με την έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 2.250 μαμάδες, οι οποίες και αποκάλυψαν πόσο βαθιά είναι η μοναξιά που βιώνουν. Συγκεκριμένα:
- Το 82% των μητέρων αναφέρει ότι νιώθει μοναξιά
- Το 50% λέει ότι κλαίει εβδομαδιαία λόγω έλλειψης υποστήριξης
- Σχεδόν το 90% βασίζεται σε ψηφιακές συνδέσεις παρά σε προσωπική υποστήριξη
- Μόνο το 14% ζει κοντά στην οικογένεια τους, αν και το 65% θέλει βοήθεια από άτομα άλλης γενιάς (π.χ. γιαγιάδες, παππούδες)
Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν την σημασία και την απουσία της κοινοτικής υποστήριξης για τις μαμάδες. 
Ποιοι βοηθούσαν τις μαμάδες παλαιότερα;
Πολλοί ειδικοί λένε ότι ποτέ πριν στην ανθρώπινη ιστορία δεν υπήρχαν τόσες πολλές προσδοκίες από την πυρηνική οικογένεια, κυριώς από τις μαμάδες, χωρίς την υποστήριξη των παππούδων, των θείων, των γειτόνων.
Πού πήγε η συνεισφορά της κοινότητας; Ένας μικρός αλλά ισχυρός και βοηθητικός κύκλος — παππούδες, γείτονες, κοινότητα — έχει διαλυθεί. Αντί γι’ αυτό, οι μαμάδες περνούν ώρες σκρολάροντας εφαρμογές για γονείς, βιώνοντας μοναξιά ή παλεύοντας μόνες τους.
Τι τροφοδοτεί αυτή τη μοναξιά; Η έρευνα δείχνει τα τυπικά σύγχρονα άγχη:
- Αποσταθεροποιημένες ζωές λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής
- Αδιάκοπα απαιτητικά ωράρια εργασίας
- Συνέπειες της πανδημίας
Μπορεί να λέμε ότι στηρίζουμε τη μητρότητα, όμως τι συμβαίνει με τα κοινωνικά συστήματά μας; Όταν τα σχολεία κλείνουν χωρίς να προσφέρεται εναλλακτική φροντίδα ή όταν οι εργοδότες δεν ενθαρρύνουν την ευελιξία στην εργασία, οι μητέρες καλούνται να τα βγάλουν πέρα μόνες τους, προσπαθώντας να ισορροπήσουν όλους τους ρόλους τους σε ένα τεντωμένο σκοινί.
Η ανάγκη για σύνδεση δεν έχει χαθεί, ίσα ίσα τα νούμερα δείχνουν το αντίθετο— απλώς η υποδομή γύρω της έχει αλλάξει. Οι κοινότητες έγιναν πιο αποσπασματικές, οι οικογένειες πιο διασκορπισμένες και η καθημερινότητα πιο απαιτητική. Κι όμως, η ανάγκη να ανήκουμε, να στηριζόμαστε στους άλλους και να μη σηκώνουμε τα πάντα μόνοι μας, παραμένει ισχυρή. Ήρθε η στιγμή να κάνουμε περισσότερα από το να αναγνωρίζουμε το πρόβλημα: να κάνουμε το να ζητάμε βοήθεια κάτι απολύτως φυσιολογικό — όχι ένδειξη αδυναμίας, αλλά πράξη δύναμης και κοινότητας.