Όλοι μιλάνε για το πόσο όμορφο και γεμάτο νόημα είναι να είσαι γονιός, αλλά σπάνια μπαίνει κανείς στον κόπο να σου πει πόσο δύσκολο είναι όταν είσαι μέσα στο χάος.
Και ναι, υπάρχουν και οι μέρες που το παιδί σου αποφασίζει ότι θα πατήσει όλα σου τα κουμπιά ταυτόχρονα.
Δεν υπάρχει οδηγός που να σου λέει ακριβώς τι να κάνεις όταν το τρίχρονο σου σού φτύνει το σοκολατούχο γάλα σε δημόσιο χώρο και εσύ σκέφτεσαι να αλλάξεις ταυτότητα. Αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορείς να δοκιμάσεις για να μην χάσεις τελείως τον εαυτό σου.
Μην το περάσεις μόνη σου
Υπάρχουν άνθρωποι που σε νοιάζονται και αρκεί να τους μιλήσεις. Δε χρειάζεται να έχεις πάντα απαντήσεις, δε χρειάζεται να είσαι η τέλεια μαμά.
Μίλα στον σύντροφό σου, σε μια φίλη, σε μια ομάδα γονέων που καταλαβαίνουν πώς είναι να σε φτύνει ένα τρίχρονο μπροστά από τον Άγιο Βασίλη.
Και αν νιώθεις ότι η πίεση σε πνίγει, ζήτησε βοήθεια από κάποιον ειδικό. Δε σημαίνει ότι απέτυχες, σημαίνει ότι είσαι άνθρωπος και το αναγνωρίζεις.
Βρες τη ρεαλιστική εκδοχή του παιδιού σου
Μην παλεύεις να φτιάξεις ένα φανταστικό παιδί που κάθεται ήσυχα, λέει “ευχαριστώ” και “παρακαλώ” και ποτέ δεν πετάει το παιχνίδι του στο πιάτο του διπλανού. Το παιδί σου είναι όπως είναι, και εσύ χρειάζεσαι να αποδεχτείς ότι δεν θα είναι πάντα «καλό» με βάση τα πρότυπα των άλλων.
Βρες τι του ταιριάζει, δες τι το κάνει να ξεφεύγει και μάθε να αναγνωρίζεις πότε μπορείς να παρέμβεις και πότε απλώς να αναπνεύσεις βαθιά και να το αφήσεις να περάσει.
Κράτα τη γραμμή, ακόμα κι όταν όλα φωνάζουν να παραιτηθείς
Η σταθερότητα είναι σωσίβιο, όχι τιμωρία. Αν έχεις βάλει έναν κανόνα, κράτα τον όσο δύσκολο κι αν είναι. Δε χρειάζεται να φωνάζεις, δεν χρειάζεται να παγιδευτείς σε μάχες εξουσίας.
Το παιδί σου χρειάζεται να ξέρει τι ισχύει και τι όχι, ακόμα κι όταν ουρλιάζει στο πάτωμα. Αν πεις πως δεν θα πάρει πίσω το παιχνίδι του μέχρι να φύγετε, τότε όντως μην το δώσεις πίσω μέχρι να φύγετε. Ναι, θα είναι κόλαση για λίγο, αλλά αυτό χτίζει το όριο που τόσο χρειάζεται.