Το παιχνίδι ενισχύει τη δημιουργικότητα, την κοινωνικότητα, την ανθεκτικότητα και την ψυχική υγεία των παιδιών. Είναι επίσης ένα εργαλείο μάθησης που βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων και να ξεπεράσουν τραυματικές εμπειρίες και η Παγκόσμια Ημέρα Παιχνιδιού σήμερα καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για να μας το υπενθυμίζει.
Παγκόσμια Ημέρα Παιχνιδιού: Αφήστε τα παιδιά απλά να παίξουν το καλοκαίρι
Παίζω, παιχνίδι και παιδί δεν ανήκουν τυχαία στην ίδια οικογένεια λέξεων…
Παιχνίδι σημαίνει εξερεύνηση, πειραματισμός, δημιουργικότητα, διεύρυνση γνώσεων, ανάπτυξη εναλλακτικής σκέψης και ψυχικής ευελιξίας, κοινωνικοποίηση, απόκτηση αυτονομίας, χαρά και συνολικά καλή υγεία για τα παιδιά.
Ολα αυτά τα οφέλη πολλές φορές «θυσιάζονται» στο βωμό διαφόρων άλλων δραστηριοτήτων που «πρέπει» να γίνουν, ειδικά το χειμώνα. Ας μην ξεχνάμε όμως πως και το παιχνίδι ανήκει στην κατηγορία των «πρέπει» αφού αποτελεί θεμέλιο για τη σωστή ανάπτυξη των παιδιών.
Επομένως, τουλάχιστον τώρα που είναι καλοκαίρι, αφήστε τα να το χορτάσουν και μαζί τους, χορτάστε το κι εσείς διότι ως γνωστόν, αρχίζουμε να γερνάμε όταν σταματάμε να παίζουμε…!
Τι συμβαίνει όταν λείπει το παιχνίδι;
Οταν τα παιδιά δεν παίζουν:
Στερούνται φαντασίας και δημιουργικότητας
Η δημιουργικότητα είναι το «κλειδί» που μας επιτρέπει να διαχειριζόμαστε ενδεχόμενα προβλήματα με τα οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι στη ζωή μας και να βρίσκουμε λύσεις. Μας βοηθά επίσης να προσαρμοζόμαστε πιο εύκολα σε τυχόν αλλαγές που προκύπτουν.
Μέσω του παιχνιδιού, τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν τη δημιουργικότητά τους και να ζωντανέψουν κόσμους πρωτότυπους και φανταστικούς.
Στερούνται αυτονομίας και ανεξαρτησίας
Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, είναι σημαντικό να πατούν γερά στα πόδια τους και να μην βασίζονται αποκλειστικά στους γονείς τους.
Το παιχνίδι είναι θεμελιώδες ώστε να επιτευχθεί αυτό αφού, ενώ παίζουν, καλούνται να πάρουν αποφάσεις, να λύσουν προβλήματα και να ενεργήσουν αυτόνομα, χωρίς κάποιος ενήλικας να τους πει τι ακριβώς πρέπει να κάνουν.
Κατά συνέπεια, όταν το παιχνίδι απουσιάζει, παρατηρείται στα παιδιά ανασφάλεια και εξάρτηση. 
Χαρακτηρίζονται από ντροπαλότητα και συστολή
Τα παιδιά που δεν παίζουν είναι κατά κανόνα ντροπαλά και ανασφαλή. Αμφιβάλλουν για όλα όσα κάνουν και αισθάνονται συχνά ντροπή. Πολλές φορές, αυτή η συστολή μπορεί να προκύψει όταν οι γονείς λένε συνεχώς στο παιδί τι να κάνει ή επί μονίμου βάσεως, το επιπλήττουν.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν δίνεται ο «χώρος» στα παιδιά να παίξουν ελεύθερα, να απελευθερώσουν την ενέργεια και τις δυνατότητές τους, να πειραματιστούν και να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους.
Ως αποτέλεσμα, καταλήγουν να είναι ντροπαλά και άτολμα αφού τείνουν να πιστεύουν πως δεν μπορούν να πετύχουν εκείνο που θέλουν να κάνουν.
Δυσκολεύονται να αναπτύξουν κοινωνικές σχέσεις
Το παιχνίδι συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων. Οι περισσότερες από τις απαραίτητες κοινωνικές δεξιότητες που χρειάζεται ένα άτομο για μια ισορροπημένη ενήλικη ζωή αποκτώνται μέσω του παιχνιδιού στην παιδική ηλικία.
Παίζοντας, τα παιδιά μαθαίνουν να «ελέγχουν» τον εαυτό τους, να διαπραγματεύονται, να συνεργάζονται, να έχουν ψυχραιμία και υπομονή και να μοιράζονται. Η απουσία του παιχνιδιού οδηγεί στη δημιουργία μιας κοινωνίας απομονωμένων ανθρώπων που επικεντρώνονται μονάχα στον εαυτό τους.
Η συναισθηματική τους ανάπτυξη παρεμποδίζεται
Το παιχνίδι είναι απαραίτητο για τη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών αφού μέσω αυτού τα παιδιά γνωρίζουν σταδιακά τον εαυτό τους και μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους χωρίς περιορισμούς.
Πιο συγκεκριμένα, με τα παιχνίδια φαντασίας, τα παιδιά αρχίζουν να φαντάζονται τον εαυτό τους να ξεπερνά εμπόδια και φόβους και να θριαμβεύει σε καταστάσεις κινδύνου. Πολύ σύντομα, η φαντασία μετατρέπεται σε πραγματικότητα και σε αληθινές εμπειρίες που μπορούν να εμπλουτίσουν.
Ετσι, τα παιδιά αισθάνονται «δυνατά» και ανεξάρτητα και η συναισθηματική τους σταθερότητα ευνοείται.
Μπορεί ακόμα και να εκδηλώσουν άσχημη συμπεριφορά
Σε πολλές περιπτώσεις, η κακή συμπεριφορά ενός παιδιού είναι στην πραγματικότητα αποτέλεσμα του γεγονότος ότι δεν έχει την ευκαιρία να παίξει. Κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών, τα παιδιά εκτονώνουν την ένταση.
Οταν δεν υπάρχει επαρκής χρόνος ατομικού και ομαδικού παιχνιδιού, η ένταση και η ενέργειά τους εκτονώνονται με συμπεριφορές που μπορεί να δοκιμάζουν τα όρια των γονιών και να τους στενοχωρούν.
Είναι επομένως πολύ σημαντικό να αντιμετωπίζουμε το παιχνίδι με σεβασμό και να φροντίζουμε να αποτελεί πάντοτε αναπόσπαστη δραστηριότητα της καθημερινότητας των παιδιών μας.